Rijden we gisteren langs de brandweerkazerne van Kololi, en zitten daar enkele mensen te eten. Het schoot me plots te binnen dat ik nog een hele grote volle doos met brandweerkledij bij had. (merci, nonkel Swa)
Wij even binnengesprongen. We werden daar heel vriendelijk onthaald en kregen een rondleiding in de kazerne. 2 brandweerwagens hadden ze, geschonken door de UK, maar verder niets. Het hoofd van de brandweer had een uniform, maar de rest moest zelfs blussen op "teensleffers"
Op 2 min. stond heel de kazerne in een nieuw uniform. Om te laten zien hoe dankbaar ze zijn kregen we nog wat informatie over hun vrouwenvoetbalploeg. Al snel kwam de vraag of het mogelijk is om deze ook iets te schenken.
Het houdt gewoon niet op.
Dit is toch wel heel opmerkelijk tegenover vorige editie. Je geeft de mensen iets, en ze vragen meer. Na donatie van onze wagen, stapten we terug in en werden we aangesproken door een paar jongeren van het dorp die vroegen of we voor hun geen iPod hadden, of een gsm..... Dat ging er net over!
Vandaag bezoeken we nog enkele andere projecten en sluiten we het geheel stilaan af. We stoppen nog links en rechts voor het schenken van onze tafeltje, stoelen, kookstel....... gewoon in de sloppenwijk. Daar is de dankbaarheid het meest oprecht!