Het heeft even geduurd om nieuws van ons te krijgen, maar we zijn er weer.
De reden was dat we gewoon geen verbinding hadden met het internet of gsm-net.
Na Zagora zijn we met het kleine groepje doorgereden door de Draa-vallei. Vandaar verder weer even de bergen in en vervolgens op zoek naar een piste die naast de lange kustweg loopt riching de grens.
We hebben verschillende malen gevraagd aan de militaire politie of we met hun toestemming de piste mochten nemen vermits deze vrij dicht bij de grens ligt en niet altijd even veilig zou zijn. Na enkele honderen kilometers rondrijden hadden we uiteindelijk een toegang gevonden. We hebben 2 dagen in volledige afzondering gezeten en enkel gereden op kompas of de zon. Dit ging redelijk tot we ongeveer 120km naast ons doel waren. Maar wat is 120km in een zandbak zo groot als heel België??
En wees gerust, het was veilig. Geen schurken of dieven op ons pad tegen gekomen.
Na het zoveelste nachtje in de duinen, weer verder riching de grens. Onderweg kwamen we al andere teams tegen. Teams die met de grote groep op 6 oktober waren vertrokken.
's Avonds kwamen we elkaar tegen op een camping, 200km voor de grens. Het was een leuke samenkomst al hadden die andere teams nog niet veel zand gezien.
De volgende dag allemaal de grens over en in kleine groepjes de Sahara in, met gidsen en militaire escorte. Al is het hier vrij rustig en veilig!
Vandaag aangekomen op onze laatste stopplaats in Mauritanië.
Vanavond briefing, pizza en klaar maken voor de overgang naar Senegal. Die wordt weer een onderhandeling van vele uren vooraleer we binnen kunnen.
Misschien hebben we weer opnieuw bereik en horen jullie verder van ons.
Greetz aan iedereen, het gaat ons goed ;-)
